ZOBACZ
WSZYSTKIE TREŚCI NA PORTALU POWSTAJĄ WE WSPÓŁPRACY Z WIODĄCYMI OŚRODKAMI NAUKOWO-BADAWCZYMI
Zdrowo jem, więcej wiem! Postaw na słońce Tradycyjny sad Filmeko Akademia Fundacji BOŚ |
Więcej… |
B jak bieżnikowanie
Wojciech Grochowski
Jednym ze sposobów zagospodarowania zużytych opon jest ich bieżnikowanie, polegające na zastąpieniu zużytego bieżnika – nowym. Główną masę opony (70–80%) stanowi jej mechaniczna konstrukcja czyli korpus. Składa się on ze splotu linek stalowych o specjalnym układzie, oblanego odpowiednio dobranymi warstwami gumy. Pozostałe 20–30% masy opony stanowi bieżnik, podlegający procesowi zużywania.
Opony bieżnikować można na zimno lub na gorąco. Pierwszy ze sposobów opiera się na połączeniu przygotowanego korpusu (karkasu) z nowym bieżnikiem, a drugi na odciśnięciu wzoru na wstępnie przygotowanym karkasie i jego utrwaleniu w procesie wulkanizacji. Bieżnikowanie na zimno stosuje się przy oponach do samochodów ciężarowych, zaś metodę na gorąco głównie do opon diagonalnych i do samochodów osobowych.
Duże firmy transportowe zużywają olbrzymie ilości opon. Efektywnym sposobem ich zagospodarowania jest bieżnikowanie. Bieżnikowaniu poddawane są przede wszystkim opony do samochodów ciężarowych, ale także do samochodów osobowych, ciągników oraz maszyn rolniczych.
Aby opona została zakwalifikowana jako nadająca się do bieżnikowania musi przejść bardzo ścisłą kontrolę techniczną. Zakwalifikowane do bieżnikowania opony są dokładnie myte i odtłuszczane. Następnie z opony ścierana jest reszta starego bieżnika. Pył gumowy ze startego bieżnika używany jest do produkcji rożnych wyrobów gumowych, ale również jako dodatek do kleju używanego przy bieżnikowaniu. Opony wykorzystywane zgodnie z ich zaprojektowanym przeznaczeniem ścierają bieżnik, który stanowi od 20 do 30 procent ich masy, natomiast zachowują swoje właściwości mechaniczne, tak zwane trakcyjne. Zostawia się tylko minimalną grubość bieżnika w strefie zwulkanizowanej z karkasem. Na tak sprawdzony i przygotowany korpus naniesione jest lepiszcze, a następnie doklejany jest pasnowego bieżnika. Nakładany nowy pas bieżnika jest podwójnej grubości. Jednak nowy bieżnik stanowi tylko połowę tej grubości. Gdyby był zbyt głęboki, mógłby się wyłamać. Dlatego opona bieżnikowana, po starciu pierwotnego bieżnika może zostać ponowniewyżłobiona. Gruby pas nowego bieżnika pozwoli go w przyszłości pogłębiać. Aby utrudnić dostęp powietrza do bieżnikowanej opony, jest ona wkładana do plastikowej koperty. Koperta jest hermetycznie zgrzewana i wysysane jest z niej pozostałe powietrze. Aby nastąpiło zespolenie starego karkasu z nowym bieżnikiem opona umieszczana jest w piecu parowym, tzw. autoklawie. Przez autoklaw przepływa para wodna, w środku panuje wysokie ciśnienie i wysoka temperatura. W zależności od rodzaju technologii, proces ten może trwać od kilkudziesięciu minut, do kilku godzin. Po tym czasie z autoklawu wyciąga się gotowe do użycia, zregenerowane opony.
Bieżnikowanie to pełnowartościowy odzysk, ekonomiczne wykorzystanie i oszczędność surowców naturalnych.
Opony bieżnikowane są tańsze o co najmniej 30% od nowych opon do samochodów osobowych, a różnica ta jest jeszcze większa w przypadku opon do pojazdów "większego kalibru". Opony regenerowane charakteryzują się takimi samymi indeksami prędkości jak nowe, a ponadto często posiadają one głębszy bieżnik w porównaniu do opon seryjnych, dzięki czemu są mniej podatne na zjawisko aquaplanningu. Nie należy także zapominać
o najważniejszej kwestii, a mianowicie korzyściach dla środowiska naturalnego. Regenerowanie opon wiąże się zmniejszonym zużyciem surowców naturalnych oraz ze zredukowanym o ≈ 2/3 wydatkiem energetycznym. Co więcej dzięki bieżnikowaniu zużywa się mniej karkasów - niektóre opony bieżnikować można nawet 2-3 razy.
Źródło:
Copyright © 2010 by Fundacja Banku Ochrony Środowiska